Het verrassende verband tussen stressbestendigheid en mentale energie
Alle werk vereist energie. Dit geldt voor fysieke arbeid en voor alle taken die de hersenen verrichten en die gezamenlijk als denken kunnen worden beschouwd. Stress kan mentaal uitputtend zijn, energie wegnemen van belangrijke cognitieve taken en ons vermogen belemmeren om inspannend mentaal werk te verrichten. Met dit in het achterhoofd gehouden, is het niet verwonderlijk dat de neurohacking gemeenschap heel graag wil begrijpen hoe stressbestendigheid beter kan worden ondersteund om zo meer mentale energie vrij te maken.
Wat gebeurt er als mentale energie uitgeput raakt?
Mentale energie is niet onbeperkt: het is een eindige bron die uitgeput kan raken. En bijna elk belangrijk ding dat de hersenen moeten doen, waaronder het ontwikkelen en gebruiken van coping vaardigheden voor een verhoogde stressbestendigheid, concurreert ermee. Als we op ‘automatische piloot’ gaan, is dat een aanwijzing dat we ons mentaal vermogen hebben uitgeput. Met andere woorden, het is een teken dat de eindige poel van mentale energie, althans tijdelijk, onvoldoende is om aan onze behoeften te voldoen.
Wanneer onze mentale energie opraakt, hebben we in wezen twee opties: het elimineren van de eisen die onze mentale inspanning uitputten of het verhogen van onze mentale energie. Met meer energie kunnen we meer doen en onze prestaties kunnen worden geoptimaliseerd. Stress kan bij beide opties direct of indirect een rol spelen. Stress is mentaal vermoeiend, dus stressvolle eisen kunnen worden gezien als mentale energie-afnemers. Als onze mentale energie bijna op is, is het belangrijk om bronnen van stress op te sporen en te elimineren. En door gedrag te vertonen dat meer stressbestendigheid en veerkracht opbouwt, kunnen we meer mentale energie steken in wat we doen.
Wat is stressbestendigheid en veerkracht.
In een cognitief veeleisende context zijn acute stressreacties gewoonlijk adaptief (d.w.z. ze zijn een poging van het lichaam om ons beter aan de omstandigheden aan te passen). Verhoogde hartslag, ademhalingsfrequentie, bloeddruk, verwijding van de pupillen, mobilisatie van energie en gerichte aandacht zijn voorbeelden van fysiologische reacties die onze overlevingskansen in een acuut bedreigende of stressvolle situatie vergroten. Sommige van deze zelfde fysiologische reacties treden op tijdens periodes van intense cognitieve eisen. Zowel stressbestendigheid als veerkracht helpen ons om stress op zijn plaats te houden en er zelfs voordeel uit te halen. Het goede nieuws is dat deze eigenschappen kunnen worden versterkt door een principe toe te passen dat ‘hormese’ wordt genoemd.
Stressbestendigheid wordt gewoonlijk gebruikt om aan te geven dat iemand een groter vermogen heeft om blootstelling aan stress te verdragen en zijn aanpassingsrespons op stress te handhaven voordat hij de negatieve effecten van stress ervaart. In zekere zin betekent het dat iemand minder last zal hebben van iets wat veel andere mensen stressvol vinden. In cognitief veeleisende omstandigheden manifesteert stressbestendigheid zich vaak als een vermogen om een ontspannen en positieve stemming te handhaven die de prestaties ten goede komt.
Veerkracht heeft meer te maken met het overwinnen van stress. Dit betekent dat een persoon een groter vermogen heeft om te herstellen na het ervaren van de negatieve effecten van stress. (Emotionele) veerkracht kan worden opgevat als het vermogen om terug te keren uit een stressvolle situatie en onze intrinsieke motivatie niet te laten beïnvloeden. Zowel stressbestendigheid als veerkracht zijn belangrijke eigenschappen in veeleisende contexten.
De wetenschap achter stressbestendigheid en veerkracht
Weerstand tegen en weerbaarheid tegen stress is veel meer dan een mentaliteit. Hersenfuncties, neurochemische systemen en fysiologische processen maken deel uit van het manifesteren van stressbestendigheid en veerkracht. Immers, als een ‘zoning out’ stressverlichtend zou zijn, dan zouden we ons als samenleving een stuk minder gestrest voelen. In een flow-staat zijn is niet ‘zoning out’ zijn; het is een verhoogde staat van focus, die een investering van mentale inspanning vergt.
Bijvoorbeeld: een centrale route in de regulatie van stress reacties en stemming is de hypothalamus-hypofyse-bijnier-as (HPA), een complex netwerk van interacties tussen de twee regio’s in de hersenen: hypothalamus en de hypofyse & de bijnieren. De HPA-as regelt de productie van verschillende belangrijke moleculen die de adaptieve stressrespons coördineren, zoals bijvoorbeeld het stresshormoon cortisol.
Gebruik van nootropics ter ondersteuning van een gezondere stressrespons
Sommige kruiden worden gecategoriseerd als adaptogenen, wat betekent dat ze aspecten van stressbestendigheid en veerkracht ondersteunen. Adaptogenen werken meestal door homeostase te bevorderen, door een normaliserende of stabiliserende invloed uit te oefenen op fysiologische processen. Studies tonen aan dat adaptogenen een anti-vermoeidheidseffect uitoefenen en de mentale werkcapaciteit verhogen, in het bijzonder de tolerantie tegen mentale uitputting en verbeterde aandacht.
Nootropics zijn stoffen die de cognitieve functie en prestaties bij gezonde personen verbeteren. Nootropics doen dit door, direct of indirect, de functionele en structurele status van de hersenen te ondersteunen en te beschermen. Bekijk onze nootropics producten waar er ingrediënten terug te vinden zijn die stress verminderen.